Punch Lady ~ Yumruklardan sakının…

Hiç de büyük beklentilerle başlamadığım ama bitişinde hayranlıkla üstteki x işaretine tıkladığım bir film oldu..İsmi ve posteri, insanı “dövüş filmi olacak galiba” diyerek derin ve sarsılmaz izlenimlere dökebiliyor ve hatta kabul de ediyorum, evet bir “dövüş” filmi kıvamında ilerliyor ama altta daha farklı şeyler gizli ve izlerken insanı asıl çarpan yine onlar oluyor.Filmin giriş sahnesi bile ilk etapta insanı biraz sarsıyor; “sizi şöyle yakına alayım” der gibi işret ediyor ve bir başladı mı heyecan içinde sonuna kadar devam ettiriyor..

Şu yuarda gördüğünüz kadın; filmin büyük bir kısmında posterdeki gibi havalı durmuyor; kendine güven ise, onun lafı bile geçmiyor.Profesyonel bir dövüşçü ile evli kendisi ve evelndikleri günden beri kocasından gördüğü yegane ilgi her seferinde hastanelik olacak kadar dayak yemek oluyor.Ama görmelisiniz; ben öyle dayak olayı görmedim, kadını resmen duvardan duvara fırlatıyor adi herif..- ağzımı bozmamaya çalışıyorum ama bir yerden sonra parmaklar kendiliğinden hareket ediyor- .Bunların birde 13 yaşlarında oldukça asi bir kızı var; ki nasıl asi olmasın diyorum bende.Babası annesini onun gözü önünde dövmekten çekinmediği gibi arada sırada bizim kızın kafasını da yarıyor..

Tabi bunlar evdeki görüntüleri; dışarıda ise, adam tam bir dövüş ikonu, herkes hayran, bütün kameralar peşinde.Bir akşam vakti sadece pilavın suyu biraz fazla olmuş diye başlanan sıradan bir dayak seansında, adam kızına sopayla yürüdüğünde, bizimkisi artık dayanamayıp kızını korumak için elindeki tavayı adamın kafasına geçiriyor.Adamda –yüzsüzlüğün bu kadarı artık yani- karısını polise şikayet edip nezarete attırıyor.Kadın hapisten çıkınca, eve geri dönmek istiyor ama kızı önüne geçip “artık o adama dönersen kendimi bir yerden atarım” diye tehdit edince bir arkadaşının evine sığınıyorlar.Şimdi böyle anlatınca havadaki ağır dram kokusundan burnunuzun direği sızladı biliyorum, ama bütün filme hakim olan tür olayı, dram da değil.Yer yer insan kahkahalarına da hakim olamıyor..

Hani, biz aile içi şiddeti ve bunun iki yüzlülüğünü, kötülüğünü gösteriyoruz ama bunu yaparken arada sizi eğlendirmekte istiyoruz demişler.Zaten böyle bir şeyi Kore filmlerinden başka bir yerde görmek de mümkün değildir.Ne zaman güleceğimiz, ne zaman duygusallaşacağımız hiç belli olmuyor; oynak bir ipte ilerliyoruz işte bastığımız noktaya göre duygu halimiz değişiyor.Velhasıl bu Kore filmleri insanı manik depresif yapar.Neyse konu yine dağıldı, anlatmaya devam edelim.Bizim kızın yıllar önce bu adamla evlenmediği zamanlarda sevdiği bir adam kendini gösteriyor aniden.Adamda kendisinin aynı kocası gibi dövüşçü olduğunu ve yakın zamanda kocasıyla bir dövüş yapacağını söylüyor.Biz tabi, bir umut bu adama sarılıyoruz, “öldür şunun kocasını” diyen vahşi duygular içinde, kana kan hesabı dolanıyoruz ortalarda..

Maç hiç de beklediğimiz gibi gitmeyince ve bu yeni adam maç sonrası ölünce; bizim kız artık dayanamıyor ve patlıyor.Bütün gazetecilerin, kameraların önünde kocasına meydan okuyor; “seni yenebilirim” diye.Gerçi olay tam olarak bu denli kesin cümlelerle ifade edilmiyor ama yine de söz sönüp dolaşıp karı ve kocanın ringte yapacağı maça geliyor.Tam 3 ay sonra kozlar paylaşılacak..Tabi şimdi göz var nizam var; kocasının bir bakışından titremeye başlayan bir kadının maçı kazabileceğini düşünmek biraz uçuk bir fikir olarak duruyor önümüzde.Ama işte asıl eğlence bu kadar anlattığım şeylerden sonra başlıyor.Bunlar sadece giriş kısımları; gelişme kısmında yer yer dram, bolca eğlence ve komedi; sonuçta ise; “hayır bunun hakkında spoiler veremem” cümlesi beni engelliyor.

Keyifle izlenecek, baştan sona heyecanla takip edilebilecek bir film..Sıkıntı vermiyor izlerken; artık onu nasıl dengeledilerse, oldukça melankolik bir konuya sahip bu hikaye, izlerken insana keyif verebiliyor.Tabi bolca kızdığınız, küfrettiğiniz yerler de var ama o kadar da olacak diyorum.Buradan Türkçe alt yazı ile izleyebilirsiniz, tavsiye edilir..