Inception…

Sinemadan yeni çıkıp eve koşarak geldikten sonra sıcağı sıcağına yazıyorum efendim; harika bir film seyrettim.Uzun zamandır sinema salonundan çıkarken bu kadar sırıttığımı hatırlamıyorum; ne bir memnuniyetsiz ifade, ne de bir soru işareti..Tamam soru işareti ararsak bolca çıkar ama önemli olan şey, “aramıyor” olmam..Eleştirmek isteyen insana her şey batarmış ya, bende bu filmi fazlasıyla sevdiğim için hiçbir yerini kurcalamıyorum, ve aslında kurcalamak istesem bile bilinçmiş, rüyaymış çok karışık geldiği için bunda pek de başarılı olamam..Kardeşimin iteklemesiyle seyrettim ama her zamanki gibi onun zevkine güvenmenin rahatlığı içindeyim.

Bir de film hakkında hiçbir şey okumadan gittiğim için tam şöyle tadını çıkara çıkara izledim diyebilirim..İlk dakikasından son dakikasına kadar heyecanla seyrettirdi kendini; hani bir dakika gözümü ekrandan alayım başka yöne çevireyim diyebilen varsa helal olsun derim.Her ne kadar başlangıçta biraz kafamı karıştırsa da, olayı kaba taslak anladıktan sonra detaylarda o kadar takılmıyor insan, heyecana bırakıyor kendini o kadar..İnsanların rüyalarına girip onlardan fikirlerini, gizli düşüncelerini çalan bir adam hakkında bu film.Olay rüya ve tabi bilinç altı olunca konunun orijinalliği ve görsel efektler harika oluyor.

Bir başkasının rüyasına girmek, hatta kendi rüyana onu da dahil etmek ve o daha rüya olduğunu anlamadan onun gizli kasasından istediğin sırrı çekip almak.Rüyada olmanın rahatlığıyla, yeri geldiğinde kendi gerçekliğini yaratmak.İşte heyecanlı olan şeyler bunlar, tabi oyunculuğun etkisi görmezden gelinemez ama ben hala konunun etkisi altındayım.Böyle güzel bir fikir ucuz bir oyunculukla ve yalap şalak bir kurguyla da mahvedilebilirdi ama hepsi birbirini tamamladığı anda nasıl övsem bilemediğim bu film çıkıvermiş ortaya.Baş karakterimiz; ki kendisi Leonarda abimiz olur, her filmiyle sanki çıtasını bir kat daha yukarı çıkartıyor.

Bu adamı sevmeye başlayacağımı söyleseler, hayatta inanmazdım herhalde..Ama bu çocuk yüzlü bile büyüdü, oyunculuğu ile etkiliyor insanları.Buradaki karakteri, grubun lideri konumunda; eşi ve çocuklarıyla ilgili çözülmesi gereken bir gizeme sahip, tabi çok daha sonra nedenini anlayacağımız bir vicdan azabına..Bir sebepten dolayı kaçak durumunda, ülkesine ve çocuklarına uzak.Adına çalıştığı şirketle ters düşünce başına ödül konuyor ama son müşterisinin kendisine vaat ettiği özgürlük teklifini görmezden de gelemiyor..Onun için birr iş yapacak, ve karşılığında çocuklarına kavuşacak..Nasıl ki insanların düşüncelerini çalıyorsa, bir başkasının zihnine olmayan bir düşünce yerleştirecek..Daha önce yapılmamış bu “çılgınlığı” gerçekleştirmek için en iyilerden oluşan bir ekip kuruyor, bütün hazırlıklar en ince ayrıntısına kadar tamamlanıyor ve aksiyon başlıyor..

Bu ilk yarısı olursa, filmin ikinci kısmı fikir yerleştirilecek kişiyle rüyalarda yaşadıkları olur.Sadece tek bir rüya olsa belki anlaşılabilir ama rüya içinde rüya deneyimi katmanları arttıkça daha heyecanlı, komplike ve bir o kadar da karışık bir hale geliyor.Kim hangi kısımda kaldı, daha ne kadar derine inecek bu adamlar derken resmen soluğumu tutarak izledim geri kalanını..Belki içinde bulunduğumuz zamanda değil ama daha eskilerde bu film yapılmış olsaydı – tabi aynı efektler olmazdı ama- kesinlikle kült filmler arasına girerdi.Birde filmi izlerken “keşke bunun dizisi olsaymış” dedim içimden, ne heyecanla takip ederdik.Hem de filmdeki gibi çoğu yer süreyi doldurmak gayesi içinde hızlıca geçilmemiş olurdu.

Film hakkında pek de açıklayıcı ifadelerde bulunmadım biliyorum ama pek bir şey bilmende seyredince daha bir “tadından yenmez” oluyor garanti edebilirim.Bir de gidip sinemada seyredilmesi gerekenlerden, şiddetle tavsiye edilir..İconlar buradan indirilmiştir..