Handphone – Cep Telefonunun Gazabı…

Bu sabah işe gitmemenin verdiği huzurla olsa gerek, 7’e on kala gözlerimi açtım.Hani işe gideceğim zaman inadına uyumak isterim ya, tatil günlerimde bunun tam tersi oluyor, gözlerim açılıp, kapanmak bilmiyor.Madem uyuyamıyorum, ev ahalisi kalkana kadar bir film izleyeyim dedim ve çoktandır aklımda olan bu filmi hedefe kilitledim.İlk tanıtımları çıkmaya başladığından beri aklımdaydı, ama bugünlerde ki tembelliğimin etkisinde içimden açıp izlemek de gelmemişti..Şimdi sadece şu yukarda ki posterine bakarak bile “heyecan” vaat ettiği sonucunu çıkarabiliriz..Bir cep telefonu nelerle kadirmiş, 2 saat boyunca izleyenin heyecandan midesi kasılıyormuş sorularının cevabını alıyoruz..

Aksiyon ve gerilim olarak zikr edilmiş türü; bu görüşe kesinlikle katılıyorum.Ünlülerin menajerliğine yapıyor olan baş rol karakterimiz; filmin başında da görüleceği üzere; yeni keşfettiği kızdan büyük beklentileri olan, başarılı gibi görünse de, aslında mafyaya yüklü bir borcu olup iki de bir dövülerek tehdit edilen, karısı ile pek de parlak bir ilişkisi olmayan oldukça sinirli ve de asabi bir adam.Kızı ünlü yapıp borçlarından kurtulmak, aynı anda karısı ile arasını düzeltmek peşinde, ama telefonuna gelen bir video bütün bu beklentilerini yerle bir ediyor..Ünlü etmeye çalıştığı aktrisin pek de masum olmayan +18’lik görüntüleri, biz daha yolun başında olduğumuzu gösteriyor..

Bir şekilde bu işi temizlediğini sanırken; cep telefonunu kaybettiğini fark ediyor; işin kötü tarafı videoyu daha telefonundan silebilmiş değildi..Telefonunu ele geçiren adam normal biir olsa, hemen arayıp geri verecek ama işte filmin dönüm noktası burada; telefonu alan adam her ne kadar dışardan oldukça masum ve hatta “tatlı” bir imaj verse de;, kendi sorunlarından ve insanların tavırlarından boğulmuş biri olduğundan başta bize tam bir psikopat olarak görünebiliyor.Aslında filmin cazibesi burada bence, hani bildiğimiz filmlerde bir ana kahraman, birde onu süründüren manyak olurdu ya, bu filmde belki filmin ortalarına kadar bizde öyle düşünüyoruz ama bir de diğer tarafın bakış açısını görünce aslında kim haklı, kim haksız diye bir sorgulama içine girmiyoruz da değil..

Karşılıklı şantajlar, birbirlerinin hayatlarını mahvetmeler derken, tek bir karesi yoktur ki heyecan içinde geçmesin.Filmin en güzel yanlarından birisi de buydu; kimin ak kimin kara olduğunu bilemiyor olmamız..İzleyicide, insandır işte, bir şekilde oyunculardan birine empati duymaya, acımaya, onun yanında yer lamaya başlar.bu film, bu konuda insanın elini ayağını bağlıyor, kimin yanında yer alacağımızı bilemiyoruz..2009 yılının en iyi filmlerinden biri bana göre –tabi topu topu kaç tane izlediğimi ben bile bilmiyorum- Tam finali gördük, heyecandan hala ölmedik şükür derken, aslında finali hala görmediğimizi fark ediyoruz..Şu iç içe geçen Rus bebekleri gibi, bir kafa çıkıyor, altından başka bir tane daha..

Fazla bilgi vermeden, işin tadını kaçırmadan daha nasıl anlatabilirim bilemedim; ama iyi reklam yapıp izlemeyenleri izlemeleri için teşvik edebildiysem ne mutlu bana; buradan izleyebilirsiniz..